|
   
Hier begint het verhaal !
Na enkele jaren in het menwereldje te hebben rondgelopen, en al heel veel menwedstrijden te hebben bezocht en gevolgd, en zelf ook al heel wat keren de leidsels te hebben bestuurd, kroop de "men"microbe toch in huis bij familie van Berkel. Toen we de kans kregen om vlak bij ons huis een weitje te huren, kwamen de ideeën naar boven. Een weitje voor een pony op wandelafstand, thuis een koets onder het afdak van de houten garage achter in de tuin. Dan konden we de pony uit de wei halen en thuis inspannen voor een tochtje. Als de dochters diezelfde pony ook nog onder het zadel konden rijden was het helemaal grote luxe. Met wat protest van Ingrid kregen we toch enkele afspraken gemaakt om het toch maar te proberen. Dus na een weekend werken in de wei om nieuwe draad te spannen was alles gereed om een pony te ontvangen. Eigenlijk wilde we wachten tot na de vakantie, maar we vonden een prachtige pony die aan onze eisen voldeed, op 1 eis na. Het mocht geen witte zijn want dat was te veel poetsen. Maar deze witte zou niet zo vuil worden in de wei ! Dus we kochten een WITTE pony !!! Ze is al 16 jaar oud en heeft zelfs jaren wedstrijdervaring. Maar ze is heel lief voor onze kinderen.
 
Eigenlijk heette ze "Witte" maar dat vonden onze dochters een naam voor een jongen. En onze pony is een merrie, dus moest er toch wat aan de naam veranderen. En het werd "Witske". Als je nu Witske roept lijkt het of ze luistert, dus daar zullen we het maar bij houden. Natuurlijk wordt ze flink vertroeteld achter in onze tuin ! Zelfs vriendinnetjes mogen mee komen poetsen en vertroetelen.
 
Maar er moest natuurlijk ook nog een koetsje gevonden worden. Budget voor een nieuw was er niet, dus gingen we op zoek naar een tweedehands. Na even wat rondgevraagd te hebben kreeg ik van Danny Geraerts een goede tip. Hij wist nog ergens een koetsje te koop in goede staat. Eerst hebben we enkele fotootjes opgevraagd via internet. Maar toen het er op foto vrij leuk uitzag heb ik meteen gebeld dat ik het eerstvolgende weekend zou komen kijken. In het echt zag het er nog mooier uit dan op foto. Natuurlijk kwam ik met een koetsje op de aanhanger terug thuis ! Het is een beginnerskoetsje, mooi voor een pony van onze maat, met trommelremmen achteraan. Verder een boom voor dubbelspan en een burrie voor enkelspan te rijden. Dus we konden starten ! Eigenlijk stond het koetsje nog een paar dagen vroeger in de tuin dan ons Witske.
 
We hebben er zelfs al een perfect plaatsje voor gevonden onder het afdak van de houten garage. De konijnen Flapke en Pluisje hebben nu een koets voor hun hok gekregen. Misschien niet zo'n leuk uitzicht maar we hebben ze nog niet horen klagen, dus .......
 
Dus hoever stonden we nu ? We hadden een pony gekocht, nog voordat zij in Viersel kwam hadden we ook een koets geregeld, maar Witske had nog geen stalletje in haar wei staan. En de weersvoorspellingen waren niet erg mooi. Men sprak van onweer met hagelbuien en bliksem. Witske was bij haar vorige eigenaar wel een beschermend stalletje gewend. Dus eigenlijk moest in sneltempo nog een stal gebouwd worden. Houten balken had ik nog ergens kunnen regelen. Er werd een frame recht gezet waar Witske zich erg in thuis voelde. Als je onverwacht naar de wei ging stond ze tussen het houten frame. Weer een weekend verder gingen we met het dak beginnen, de gevels komen later wel. Het belangrijkste was dat ze beschut kan staan tegen de regen en eventuele hagelbuien. Verder dan de helft zijn we niet gekomen, maar er komen nog meer weekenden ! Witske heeft nu in iedergeval toch een dakje !
 
Toen was pony , koets en wei geregeld. Maar zou het tuig passen wat ik anderhalf jaar geleden gekocht had om met Haflinger Max te rijden ? Wel, jullie kunnen het al raden, het tuig was natuurlijk veel te groot. Na het maken van een groot aantal extra gaatjes in alle onderdelen van het tuig, kreeg ik het borsttuig, het schoftje en de broek op de maat voor Witske. Het hoofdstel was zelfs na 4 extra gaatjes nog niet op de juiste afmetingen. Dan maar een nieuw hoofdstel gaan kopen. Met het nieuwe hoofdstelletje en het vermaakte tuig is het dan toch ergens in juni 2007 gelukt om Witske voor onze nieuwe koets te zetten. De eerste ritjes verliepen met de nodige spanning, maar elk ritje kwam er weer wat wederzijds vertrouwen bij. Het is een pracht van een pony !
 
 
Na een fijne vakantie aan de Belgische kust kwamen we 4 weken later terug thuis. De achterbuurman Louis had goed op de pony gepast ! Ondertussen was Witske helemaal gewend aan haar nieuwe omgeving, de geluiden van het dorp, de kerkklokken, de bouwkraan in de buurt van de wei, de auto's in de straat, de tractor van een buurman, enz. En na enkele poetsbeurten in onze achtertuin doet ze nu of ze nooit iets anders gedaan heeft.
Evi is, nu het nog vakantie was, 3 à 4 keer per week Witske gaan rijden onder het zadel. Je zou kunnen denken waarom niet elke dag ? Wel, we rijden in een tweede weitje en het weer is niet altijd zo gunstig dat we konden rijden. Daarbij komt dat Evi nog maar 12 jaar is en ik niet zo graag heb dat zij alleen de pony gaat halen en alleen gaat rijden. Dus was het telkens wachten totdat pappie thuis kwam. Zo ben ik onbewust ook nog rij-instructeur geworden. Maar na mijn paardrijervaringen vanaf 1979 tot nu heb ik al heel wat lesgevers meegemaakt en weet ik ondertussen wel een beetje hoe dat moet. Dus ben ik na het werk 's avonds lesgever geworden. Evi is niet altijd de makkelijkste in de les, maar doet meestal toch wel wat ik ze vraag. En als je naar de volgende foto's kijkt zie je al dat het heel behoorlijk begint te gaan. Witske en Evi hebben al een vertrouwensband gesmeed, dat merk je tijdens het rijden.
 
 
Onze tweede dochter Lien is net 10 jaar geworden. natuurlijk heeft zij ook al op Witske mogen rijden, maar ze zit haar nog iets te veel in de mond te vervelen. daarom gaat ze op de manege nog wat extra lesjes nemen en mag ze voorlopig Witske uitstappen als Evi een lesje gehad heeft. Zo kunnen ze toch al aan elkaar wennen. Witske blijft heel gevoelig in haar mond, dat merk ik met het mennen ook, maar dat heeft ook zijn goede kanten. Op zondag is het mijn beurt om met Witske te spelen ! Dan mag ze voor de koets om samen de buurt te verkennen. We hebben al flinke ritten gemaakt van rond de 30 km door de verschillende dorpjes hier in de buurt. En tot nu toe zonder problemen !!! Nu gaan we verder sparen voor een mentrailer ! Dan kunnen we in de toekomst misschien ook eens de recreatieve tochten meerijden waar ik nu af en toe artikels over schrijf in de Paard&Rijtuig. Maar de spaarpot was zo goed als leeg dus dat kan nog wel even duren.
Op 26 september kwam de hoefsmid voor de eerste keer bij ons. We gingen naar Witske in de wei en ze liet gedwee haar hoeven verzorgen en nieuwe ijzertjes eronder zetten. We kozen weer voor widia-puntjes in de ijzers omdat we veel op de straat rijden met de koets. Maar volgende keer mag ik toch een weekje (misschien zelfs 2) vroeger bellen ! Weer wat geleerd !
 
 
Ondertussen is het al weer winter geworden. Witske heeft mooie lange haren gekregen. Na 2 weken vorst en gewoon in het weitje staan is die vacht echt lang geworden. Met het voeren is het ook wat experimenteren. In de zomer groeit dat gras vanzelf, en moet je alleen maar zorgen dat er water is voor de pony. Maar nu is de wei helemaal kaal gegeten, het gras groeit niet meer, dus dan moet er gevoederd worden. Bij een vriend heb ik 500 kg bieten besteld. Het was nog even paniek toen ik hoorde bij andere paardeneigenaars dat hun paarden geen bieten lusten. En ik had net 500 kg gekocht ! Maar gelukkig vindt ons Witske ze heerlijk. Verder gaf ik ze hooi, eerst 1/3 van een baal, maar ondertussen heb ik dat verhoogd naar een halve baal. Schijnbaar kunnen ze niet te veel hooi krijgen. Via een vriend had ik weer te horen gekregen dat men ons Witske te mager vond. Dus moest ik nog wat bijgeven. Even naar de boerenbond en daar kreeg ik het advies om dagelijks nog een kilo onderhoudsbrokken bij te geven. Witske vindt het ook lekker, als ik in de bak met korrels rommel gaat ze meteen op de plek staan waar haar voederbak moet hangen. Wat lust ze eigenlijk niet ?
Ondertussen heeft Witske ook prima de wijding in Millegem meegelopen. Voor foto's moet je maar even elders op de site zoeken. Maar hier zijn er een paar ! Na de wijding gingen we bij een bevriend menner nog een jenevertje drinken. Groom Lien paste op de pony terwijl ik mijn jenevertje dronk. Het was een hele ervaring om met onze eigen pony een paardenwijding mee te rijden. Maar het was best leuk !
 
De wijding in Zandhoven hebben we helaas niet mee kunnen doen omdat die in de herfstvakantie viel en wij ergens in Nederland in een bungalowpark zaten. Maar de Kerststallentocht van het APZ heeft ze weer prima gelopen. Je kon wel merken dat de conditie achteruit ging, want op het einde van de tocht kreeg ik ze niet meer aan het draven. Ze was gewoon moe. Na 30 km door de koude mocht ze dan ook de laatste 5 km in stap afleggen. Dan was ze ook weer droog om in de wei te staan.
 
Het vervolg kan je lezen in Deel 2
of klik hier op het deel dat je wil lezen !
Voor meer foto's over Witske kan je op de volgende link klikken !!! www.esnips.com/web/2007WitskeinViersel
Klik hier voor de Blog : onderhoudsboekje van Witske
TERUG NAAR : ABOUT WILLO
| 