|
   
En het verhaal gaat nog steeds verder !
Hier op deze pagina vertellen we onze verhalen startend in 2012.
Een nieuw jaar is weer een nieuwe reden om een nieuw blad te starten !
Het jaar start bijzonder zacht, het is al half januari wanneer ik dit schrijf en er is dit jaar nog geen vorst of sneeuw geweest. De tegengestelden met vorig jaar zijn groot. Tijdens de kerstvakantie hebben we veel gereden, dat was wel de leuke kant aan dit zachte weer. Verder starten we dit jaar ook met een nieuwe wei. Door een stom toeval en via, via heb ik weer een weitje erbij. Het ligt zelfs in onze straat, lekker dichtbij. Het was al enkele jaren niet bewerkt, dus het was een rauwe en ruwe grasplek met enkele afgezaagde boomstronken. Maar met een weidebloter maak je er meteen een heel ander zicht van. Op vrijdag 13 januari is de wei gebloterd.
 
Binnenkort gaan we paaltjes zetten en een draad spannen rond de wei, anders wordt ze binnen de korste keren als parking gebruikt. Maar de eerste aanzet is nu al gebeurd ! Ze ziet er netjes uit.
En natuurlijk startte enkele dagen later de winter echt. Het zachte weer met milde temperaturen verdween en de koudegolf ving aan, met grote vorst en sneeuw. De vorst was zelfs zo streng dat ze in Nederland al weer begonnen te dromen van een Elf-steden-tocht, sommige nachten zelfs tot -16° C. Maar net een dag te vroeg begon het terug te dooien, helaas voor schaatsend Nederland. Het mennen viel stil en het duurde tot 25 februari voordat we weer ons eerste ritje van 2012 konden maken. Zelfs op de Valentijnstocht van het APZ hebben we forfait gegeven vanwege de koude. Het was niet vol te houden op de koets. Eigenlijk was het een misverstand, want maandagavond kreeg ik nog te horen dat de Valentijnstocht was afgelast, en op zondagmiddag vroeg men waar ik was tijdens de tocht ? Want ze hadden ons verwacht. Het eerste koetsentochtje van ons werd een ritje in Viersel en omstreken. Witske had er zin in en liep prima. Het was de aftrap voor een nieuw menseizoen 2012 ! Evi ging ook mee voor haar eerste ritje na de operatie. Lien was de fotograaf !
 
 
Onze eerste echte koetsentocht werd de Vaderdagtocht van het APZ. Op zondag 11 maart was het weer verzamelen op het oude Jumpingterrein in Zandhoven. De eerste lentezonnestralen melden zich aan en het was heerlijk zitten op de koets. In de schaduwrijke plekken was het nog fris, maar op de open stukken in het zonnetje was het heerlijk. Witske liep de volle 28 km prima, zonder enig probleem. Ik moest ze geregeld inhouden om nog wat energie te sparen tot het einde van de rit. De tocht ging door bekend terrein, eerst naar Halle Zoersel langs de Liefkenshoeve, daarna naar Monnikenheide in Zoersel waar de tussenstop gehouden werd en via Pulderbos weer terug naar Zandhoven. Lilianne, vrouw van de APZ voorzitter Flor, had traditiegetrouw weer lekkere koffiekoeken gehaald die tijdens de rustpauze werden verorberd bij een lekkere kop koffie. Na de tocht was het nog even gezellig een biertje drinken bij de trailers. Witske stond met Evi gezellig tussen het gezelschap.
 
 
Maart is de periode dat er weer aan de weide gewerkt moet worden. Eerst kalk strooien en nadien nog meststoffen. Maar met die extra weide erbij werd de oppervlakte toch groot om alles met een emmertje en uit de hand te strooien. Dus besloten we om een strooiwagen te kopen die we achter de zitmaaier kunnen hangen. Het is een handig ding, niet te groot en er past 1 zak van 50 kg in de trechter, en het heeft een strooibreedte tot 3,5 m. Nu is het strooien een fluitje van een cent. We begonnen met de grote wei naast Witskes schuilhok van 2000 m , het rijweitje van 1000 m en daarna de nieuwe wei van 1200 m. De wei met Witskes schuilhok van 2000 m moest nog 2 weken wachten, dan konden we haar leefruimte omzetten naar de andere wei.
 
Terwijl we met de zitmaaier en de strooiwagen door de wei reden stond Witske alles nauwlettend in het oog te houden. Het leek wel of ze stond te kontroleren of we het goed deden. En ik moest niet lang wachten voordat er zich een extra chauffeur aanmeldde, Evi rijdt ook graag met de zitmaaier !
Onze tweede recreatieve koetsentocht werd de Eindhoevetocht van Recrea-Men in Hechtel-Eksel. Een nieuwe tocht op hun kalender, en ik moet zeggen, de tocht was leuk. En natuurlijk een prima startplaats bij de Eindhoeve met kinderboerderij en veel beestjes, zelfs een lama vonden we op stal. Ook achteraf was het lekker zitten op het grote terras met een frisse Leffe ! De tocht zelf ging over het menroutenetwerk. Dus dat is zo al een garantie voor mooie en veilige menpaden. Even bij het militaire domein was het een paar kilometer asfalt , maar voor de rest waren het vooral zand en bospaden. Wij vonden het weer een mooie tocht !
 
 
De omheining stond nog niet rond onze nieuwe wei, en mijn vrees werd al meteen waarheid. Plots stonden er 4 grote containers met kasseien midden op de wei, en aannemer was 500 m verder een oprit aan het bestraten en had het niet beter gevonden om de containers, ongevraagd, op de wei te zetten. Grote sporen van vrachtwagenbanden en strepen van de containers stonden al in het gras gedrukt. Eigenlijk was er bij die containers nog maar weinig gras over. Een hele week kwamen ze met een graafmachine kasseien uit de containers scheppen, het gras werd systematich vernietigd. Na een paar boze telefoontjes, en heel veel excuses, heeft de bewuste aannemer het terrein een week later weer glad gemaakt en met een roller geeffend. Maar hooien kan ik voorlopig wel vergeten. Ik zal eerst moeten bijzaaien.
 
Op 9 april gingen we meerijden met de Paastocht van het APZ. Mijn 2 grooms waren er niet, Lien was op vakantie en Evi op een sportkamp, maar gelukkig wilden de overburen Marc en Gerda graag eens een ritje meemaken. Ze hadden pony en koets al zo dikwijls gezien, maar nog nooit een tochtje meegereden. Ze waren best enthousiast achteraf. Eerst was het natuurlijk weer paaseieren rapen voor de kinderen, en na een eerste borrel gingen we aan de tocht beginnen. Het was een traditionele APZ tocht door leuke weggetjes doorheen Groot Zandhoven en Halle Zoersel. We waren net op tijd terug, want we zaten nog maar net in de tent onze gekookte paaseitjes te eten toen de regen met bakken uit de lucht kwam vallen. Noodgedwongen door de regen bleven we ook een paar uur zitten in de tent, om nog maar een extra eitje te eten. Toen de regen minder werd, en 5 of 6 eieren later, zijn we weer naar huis vertrokken.
 
 
Nadat we enkele weken geleden de kalk op de wei gestrooid hadden was het op zaterdag 21 april tijd om te bemesten. We kochten dit jaar een andere meststof, kunstmestkorrels van NPK in zakken van 50 kg. (65,85 Euro) Deze kunstmest heeft 15% Stikstof , 5% Fosforzuuranhydride , 15% Kalliumoxyde , 3% Magnesium en 18% Zwaveltrioxide. In het totaal strooiden we 150 kg op ongeveer 6000 m2. Voor de regenbui moesten we niet lang wachten, maar de temperatuur moet dringend wat hoger worden zodat het gras weer begint te groeien. Want voorlopig doet het nog niet veel.
Op 6 mei 2012 gingen we weer eens een tochtje rijden. De Saharatocht in Lommel van Recrea-Men leek ons wel leuk om te doen. Dus de trailer werd geladen en we gingen Witske uit de wei halen. Toen we aan de wei kwamen, lag Witske nog lekker in het hoge gras te slapen. We deden haar halster aan om ze mee te nemen, en liepen richting huis. Evi merkte op dat ze heel licht mankte, ik stelde mezelf gerust dat het wel door de slaaphouding in de wei kwam. We vertrokken naar Lommel, toch een dik uur rijden met de trailer, toen we ergens voorbij Geel eraan dachten dat we onze fotocamera vergeten waren. We waren toch al te ver om terug te draaien. Maar Evi beloofde mij om toch enkele foto’s te maken met haar mobieltje. De trent van de dag was al weer gezet, een pechdag ! Aangekomen in Lommel werd meteen ingespannen en we vertrokken naar het lokaal om in te schrijven. We zagen nog steeds een licht manken van Witske, geen goed teken ! Er waren 2 lussen uitgezet, eentje van 25km en een kleinere van 11km, dus we besloten om met die van 25km te beginnen. Maar in draf werd het manken van Witske steeds zichtbaarder. Na 5km besloten we maar om terug naar de trailer te gaan, in stap ! We hadden amper 10km gehaald op deze tocht. Witskes rechter achterbeen stond ook een beetje warm net boven de hoef. Zie je wel dat het een pechdag was ! Thuis hebben we meteen de hoefsmid gebeld, maar die kon door persoonlijke omstandigeheden niet voor de dinsdagavond. Dus geduld hebben ! Maar toen we later op de avond nog eens naar Witske gingen kijken kon ze bijna niet meer lopen en was ook haar spronggewricht en het been erboven dik en opgezwollen. Dat deed ons besluiten om toch maar even de dierenarts te bellen, en die kon dezelfde avond nog even langs komen. Toen de dierenarts ’s avonds belde dat ze over 10 minuten bij de wei zou zijn, gingen wij vast naar Witske om haar halster aan te doen. Even later kwam onze dierenarts eraan en ze zag meteen wat het was. Tussen onze 2 bezoekjes aan Witske was een blaar net boven de kroonrand van de hoef opengesprongen. De dierenarts legde uit dat het waarschijnlijk een blaar was geweest onder haar hoefijzer en die geen ruimte had en zodoende de druk naar boven had afgeleid, om een blaar te vormen net boven de hoef in de kroonrand. Doordat de blaar open was had Witske waarschijnlijk minder pijn, want ze liep al weer mee aan de hand. De wonde werd verzorgd en een spuit met ontstekingsremmer werd in haar hals gespoten. Volgens de dierenarts zou Witske over enkele dagen weer in orde moeten zijn. Evi dolblij want over 2 weken wil ze met Witske naar de Trek4Youth van de VVR met de Enters. En ze zag haar lang weekend bijna in het water vallen. Maar enkele dagen later was Witske weer helemaal de oude.
 
Evi ging met Witske de Trek4Youth meerijden, een lang paardenweekend met spelletjes, wandeltochten, slapen in tentjes en veel plezier maken. De organisatie was in handen van de LRV-VVR op de terreinen in Oud Heverlee. Katrien De Wit van de VVR-Enters ontving alle 40 deelnemers en wees de plaatsen aan voor de paarden en de tenten. Na de kinderen gebracht te hebben en de tenten te hebben rechtgezet, moesten de ouders het terrein verlaten, dus voor de details moet je bij Evi zijn. Maar uit haar verhalen bleek dat Witske de eerste dag vervelend was geweest, wat wil je ook met zoveel nieuwe dingen om je heen, en 30 andere paarden. Maar de tweede en volgende dagen ging het al stukken beter en deed Witske netjes wat van haar verwacht werd. Vier dagen later ging ik Evi en Witske weer ophalen, Evi was heel enthousiast en was weer blij met de leuke ervaring met ons Witske. Gelukkig hadden beide het weer goed gedaan !
 
 
Toen volgde er een periode van rust. Witske stond nogal plat op de voorhoefjes, en ik vroeg de hoefsmid om eens iets harder te corrigeren. Witske kreeg ijzers met dubbele lip en wat langere ijzers, zodat haar achterhoef of hiel wat meer kans krijgt om te groeien. Na deze correctie stond Witske weer stukken beter op haar hoefjes. Maar de hoefsmid was deze keer op zaterdagmorgen geweest, en toen we zaterdagmiddag met Witske naar de les gingen op de manege in Massenhoven liep ze toch wat moeilijk. Ojee, en we wilden op zondag nog wel de Recrea-Men tocht in Luycksgestel gaan meerijden. Maar de gangen van Witske deed ons toch maar besluiten om het lesje ontspannen te houden en op zondag een andere activiteit te zoeken. Wat wil je ? Je zou zelf ook niet graag op nieuwe schoenen een dagwandeling maken.
Een week later was het de samengestelde menwedstrijd van Booischot en gingen we kijken, dus weer een weekje rust voor Witske. Maar de week daarna was het de Recrea-Men, Keizer Karel tocht in Kasterlee, en daar mocht Witske weer in actie komen. Omdat de kinderen volop aan het studeren waren voor de examen, vroeg ik een vriendin Els mee als groom. Els zag zo’n tochtje wel zitten en ging gezellig mee.
Het weer was aangenaam en Witske liep weer zoals we van haar gewend zijn, tegen een behoorlijk tempo. Ze liep de tocht netjes uit.
 
Een week later zou ik mijn “B” menbrevet proberen te halen, ik had me ingeschreven bij het APZ in Zandhoven om deel te nemen aan de proeven. Het cursusboek had ik al helemaal doorlopen en vooral op de tweespan-instructies gelet, want daar had ik nog maar weinig ervaring mee. Voor de praktijk zou er toch nog even geoefend moeten worden. Weer werd Els gevraagd om te groomen, want de kinderen waren nog steeds volop aan het studeren. Samen met Els ging ik op donderdagavond met de koets naar het oefenterrein in Zandhoven. Daar werd de dressuurproef tot drie keer toe gereden. Toch maar goed, want wat op papier zo eenvoudig lijkt is in de praktijk toch weer net iets moeilijker. Zelfs na de derde keer reden we de proef niet foutloos, maar we besloten het er toch maar op te wagen. We moesten voor het donker weer thuis zijn met de koets. Witske maakte wendingen naar links netjes, maar naar rechts zat ze helemaal vast, ze liet zich gewoon omvallen. Dat kreeg ik er nooit uit tegen het examen op zaterdag.
Die zaterdag was het dan zover ! In de tent op het oefenterrein van het APZ werd eerst het theoretisch examen afgelegd zowel voor het “A” als het “B” brevet. Daarna moesten de deelnemers voor hun “A” brevet, in- en uitspannen en een stadsrit door Zandhoven rijden met een van de VLP examinatoren. (Frederik Deltour en Ruben Oosterlinck) Na de lunch moesten de dressuurproef en de vaardigheid gereden worden voor de “B” brevetten. Ik had de zenuwen tijdens het theoretisch examen toch onder kontrole weten te houden, en Witske liep de beide proeven goed, want ik slaagde voor mijn “B” brevet. Niet dat ik nu wedstrijdmenner ga worden, maar ik vond het gewoon leuk om te halen en mee te doen. Weer een ervaring en brevet rijker !
 
De vakantie kwam dichterbij, en er moest nog gehooid worden ! Gelukkig werd het begin juli mooi weer en voorspelden ze 4 dagen droog weer op de buienradar van Viersel. Het gras werd gemaaid en gedroogd. Toen ik laat op een avond thuis kwam rond 23:00 uur zag ik dat er al pakjes lagen op de wei. We hadden er 82 stuks, daar zou Witske weer een dik jaar mee toekomen. Maar die nacht werd er wel regen voorspeld, dus toch nog even mijn broertje optrommelen om te helpen. Tegen 1:30 uur (’s nachts) hadden we 64 pakjes hooi binnen liggen, en de schuurtjes zaten vol. De overige 18 pakken werden een dag later buiten opgestapeld met een zeiltje erover. Zo heb je nog heel wat werk met dat eten van je pony. Maar dit jaar ging het in ieder geval beter dan vorig jaar. Nu zijn we gereed om een vakantiestop te houden !
 
Na een lekkere luie vakantie, helaas zonder menactiviteiten, werd de draad weer opgepakt. Witske was eerst wat afstandelijk toen we haar voor de eerste keer weer zagen, maar draaide toch bij. Ze moest even laten merken dat ze het niet leuk vond dat we weg geweest waren. We hadden een druk menprogramma om te gaan kijken naar wedstrijden, het Wereldkampioenschap vierspan in Riesenbeck, het Belgisch Kampioenschap in Booischot en de internationale vierspanwedstrijd in Breda. Maar dat zijn geen activiteiten om in ons verhaal over Witske te schrijven. We gingen met Witske dan ook geregeld in de omgeving van onze woonplaats rijden, maar verder weinig spannende dingen. Het eerste evenement waar we met Witske naartoe gingen was pas 7-8 en 9 september. Ingrid gaat jaarlijks met haar volleybalclub op weekend, echtgenoten en kinderen mogen dan ook mee. Dit jaar kozen ze een boerderij om te logeren in Sint Truiden. Maar op een boerderij moesten ze ook stallen of weiden hebben. Dus we checkten even of Witske mee kon. En ja hoor, er was nog plek voor onze pony in een klein kippenweitje van de eigenaar. Het was een afgespannen weitje van maar 100 m2 met enkele scharrelende kippen, maar Witske vond het wel leuk. In een weitje naast haar stonden 2 schapen en een Shetlander. Dus ze had meteen wat gezelschap. De boer waar we logeerden was eigenlijk een fruitteler. Omdat de bessen al geoogst waren, mochten we met de koets door de boomgaard rijden, om zo een drukke weg te vermijden en op rustiger terrein te komen. Alle weggetjes waar ze met de trekker doorreden mochten wij ook gebruiken met de koets. Dat was wel leuk, zo’n privéterrein. Maar de rest van de omgeving was ook de moeite waard, en we maakten ook dagelijks onze tochtjes, met de koets vol volk. Witske had er zin in, al was het een heuvelachtig landschap. Ze leek te waarderen dat ze mee mocht. Volleybalploeg Wapper heeft meteen voor volgend jaar dezelfde locatie vastgelegd.
 
 
Het volgende evenement waarbij Witske in actie mocht komen was het najaar weekend van de VVR Enters. Van 14 tot en met 16 september gingen de Enters de omgeving van Beernem verkennen. We reden naar Beernem met 2 paardjes in de trailer. Witske kreeg het gezelschap van een Arabiertje tijdens de reis. We spraken af dat we een ander meisje en haar paardje zouden meenemen, dan zouden zij op zondagavond Evi en Witske weer naar huis brengen. Via onze camera in de trailer konden we de paardjes bekijken tijdens de reis. Ze waren wat afstandelijk tegen elkaar, maar toen we bijna ter plekke waren kwamen ze al eens bij elkaar ruiken, even met de neusjes naar elkaar. De kampplaats was een weide naast de Pinto Ranch, een gezellige manege in de bossen van Beernem, niet ver van de autobaan E40. De tentjes werden opgezet en de paddocks werden gemaakt voor de paardjes. Witske was de eerste avond wat nerveus, maar kalmeerde snel toen ze aan de tochtjes begonnen. Evi was weer vol lof toen ze op zondagavond weer thuis kwam.
 
In de tweede helft van september was er elk weekend wel iets te doen zodat we Witske niet konden inspannen, wedstrijd in Zandhoven, familiefeestjes, etc. En oktober begon al met hetzelfde probleem. Maar 21 oktober gingen we met Witske de tocht van Gierle rijden. Omdat de kinderen geen zin hadden om mee te gaan, vroeg ik weer aan Els of ze meeging. Els had nu geen gips meer aan haar been en was wat flexibeler. Ik had ze ook beloofd dat wanneer haar been weer genezen was zij ook eens mocht mennen. Dus belofte maakt schuld. Aangekomen op het LRV terrein in Gierle werd Witske opgetuigd. Maar ze wilde niet vertrekken. Els moest van de koets om haar met enige dwang te laten lopen. Zelfs tot 3 à 4 keer toe ! Maar gelukkig kregen we haar daarna zo ver dat ze weer naar de leidsels en onze hulpen luisterde. Zelf reed ik de eerste 18 km van de tocht, op de rustplaats zagen we dat er een hoefijzer los en scheef hing rechts achter. Witske zou zo op de lip van het ijzer kunnen trappen, als we niets deden zou dat wel eens een blein kunnen worden. We haalden het ijzer eraf en zouden de rest van de tocht proberen af te werken op 3 ijzertjes. Na de pauze gaf ik Els de leidsels in handen. En ze deed het zeer goed. Het was voor haar ook even wennen als amazone dat het paardje nu in de koets zo ver vooruit staat. En als je zelf de leidsels in handen hebt lijkt het ook zoveel sneller, was het commentaar van Els. Ze reed de laatste 14 km van de tocht en vond het een leuke ervaring. Ik had een gezellige babbel en kon genieten van de rit. We hadden toch weer een leuke menmiddag. Het parcours van de tocht ging over veel onverharde wegen, dus Witske had geen probleem met haar drie ijzertjes.
 
Omdat de hoefsmid alleen maar in het weekend kan komen moest Witske nog een weekje op drie ijzers in de wei staan. Maar een zaterdag later werd ze bekapt en kreeg ze 4 nieuwe ijzers. Zo was ze weer gereed om de wijding van Zandhoven mee te lopen.
Voor de wijding van Zandhoven zouden we weer vertrekken vanop Hippisch Centrum De Jong in Massenhoven net als vorig jaar. Ons weggetje in Viersel om binnendoor naar de manege te rijden werd als sluipweg gebruikt tijdens wegenwerken, dus de gemeente had het niet beter gevonden dan paaltjes neer te zetten zodat het weggetje alleen door fietsers en wandelaars gebruikt kan worden. Maar na wat onderzoek bleek dat we tussen het eerste paaltje en de beek 155cm ruimte hadden, dus daar moesten we langs kunnen. Evi zou bij dit maneuver even afstappen en Witske begeleiden, maar ze lette even niet op de koets en we kwamen vast te zitten. Ik moest even afstappen om Witske en de koets voorbij de paaltjes te krijgen. Maar bij het afstappen langs de achterzijde bleef ik met mijn been achter de menzweep hangen, natuurlijk brak dat ding. Dit is al weer de tweede wijding van Zandhoven die me een menzweep kost. Maar uiteindelijk kwamen we aan op de manege. We volgden de 2 huifkarren en de 50 ruiters van manege De Jong naar het verzamelpunt in Zandhoven met politiebegeleiding. Witske deed het onverwacht heel goed. Ook de rondgang door Zandhoven begon ze zeer gedisciplineerd, maar al snel vond ze het colonne wandelen te stresserend. Even de benen strekken in een snelle draf over het oude jumpingterrein kalmeerde haar weer. We sloten weer aan tussen 2 groepen met ruiters. Dat vond Witske leuker dan tussen de koetsen, en ze luisterde weer iets beter. Maar na het rondje in het centrum vond ze het weer genoeg. Ik besloot haar niet verder te plagen met de laatste 2 à 3 kilometer en nam een binnenweg naar het nieuwe jumpingterrein. Even later kwam daar de grote colonne ook aan op het terrein en kon de wijding starten. De paarden kregen eerst een stukje gewijd brood te knabbelen, en daarna werden ze door Mr. Pastoor nog persoonlijk gewijd. De ceremonie was nog maar net ten einde toen het begon te spikkelen. Maar het spikkelen werd al snel regenen en even later werd het gieten tijdens onze trip naar huis. Dat wij ook nog werden gewijd was eigenlijk niet de bedoeling, maar we kwamen drijfnat thuis. Maar ondanks het natte pak hadden we toch weer plezier gehad.
 
 
De volgende trip dat Witske in actie mocht komen was al weer één weekendje later. Jef Aerts organiseerde een recreatieve tocht in Hoogstraten. Omdat die tocht vrije inschrijving had gingen we meerijden. Lien was de groom van dienst. We hadden weer een gezellige babbel op de koets, en Lien maakte ook de foto's. Het was een leuke tocht al kwamen we veel bekende stukken tegen. Zo kenden we het natuurgebied over de Nederlandse grens ook van onze LRV tocht in Wortel, en ons weekendje in de B&B "Tuin der zinnen". Maar dat mocht de pret niet drukken. Het was toch weer een mooie rit. Met het weer hadden we ook veel geluk, een prachtig najaarszonnetje, al werd het later op de middag bewolkt en koud. We werden ook nog even op de gevaren van een wildrooster gewezen, één van de deelnemeers had een pony die met de achterbenen door de rooster trapte en vast bleef zitten. Na een hoop getrek zonder resultaat werd dan toch maar besloten om de brandweer te bellen. Ondertussen stonden wij in de file te wachten met verschillende koetsen langs een open vlakte tot we voorbij konden. We hoorden later dat toen de brandweer arriveerde de pony van schrik uit de rooster sprong. Gelukkig had het dier verder niets en zijn ze in stap terug naar de trailer kunnen gaan. Wij reden onze tocht verder uit en hielden nog een stop bij een Nederlands caféetje aan de grens. Maar we sloten de dag af met een lekkere kop soep bij Gert Schrijvers en Jef Aerts in hun koetshuis.
 
 
En met de tocht van Hoogstraten was het seizoen weer over voor Witske. Tijdens de paardenwijding van Millegem, ook een van onze jaarlijks terugkerende ritten had ik geen groom en bleef Witske in de wei staan. Ook tijdens de Kerststallentocht van het APZ hadden mijn grooms andere activiteiten te doen. (ik denk eigenlijk dat ze het te koud vonden) Gelukkig had Jan Vervloet nog een plekje op zijn koets zodat ik wel meerijden kon. Ik had notabene de Kerststallentocht zelf gaan uitzetten.
Evi heeft ondertussen een paard in halve stal. Eigenlijk huren we een paard zonder het te kopen, en mag ze er zowat dagelijks mee rijden. Maar het paard blijft van de eigenaar en wordt getraind door Evi. Het is een leuk 7-jarig dressuurpaard met een stokmaat van 176 cm, een ruin en hij heet FIERO. Evi kan er bijna niet overheen kijken, kan je nagaan hoe groot Fiero is. Ze wil nu dressuurwedstrijdjes gaan rijden met Fiero, dus er zullen later nog best foto's in ons verhaal verwerkt worden van Evi met Fiero. Maar ondertussen ben ik wel een groom armer, want het dressuurpaard krijgt nu voorrang.
Evi had nog een leuke foto gemaakt met ons Witske en een appel. Nou ja, het was eigenlijk Lien die de foto gemaakt heeft maar Evi en Witske die ervoor model stonden. Evi maakte de kleine bewerking en de tekst op de foto. Deze foto vond ik wel een leuke afsluiter van het jaar 2012, voor de avonturen met Witske.
Maar op de volgende pagina gaan we verder met ons verhaal, dus klik maar door naar Deel 7 !!!!
Klik hier op het deel dat je wil lezen !
Voor nog meer foto's over Witske kan je op de volgende link klikken !!! www.esnips.com/web/2007WitskeinViersel
Klik hier voor de Blog : onderhoudsboekje van Witske
TERUG NAAR : ABOUT WILLO
|