En het verhaal gaat nog steeds verder !
Hier op deze pagina vertellen we onze verhalen startend in 2013.
Een nieuw jaar is weer een nieuwe reden om een nieuw blad te starten !
In januari 2013 werden we getrakteerd op een koudegolf met zelfs 11 ijsdagen waar het niet alleen ’s nachts maar ook overdag niet boven het vriespunt kwam. Toen het na 2 dagen vorst ook nog eens ging sneeuwen bleef het hele land onder een wit kleedje liggen. Ook het weitje van Witske lag onder een dikke laag sneeuw. We vonden het zo koud dat we Witske maar een deken aan gaven. Eigenlijk zou het niet nodig zijn, maar met die natte sneeuw en dan vriezen, leek het ons toch extra confort voor het beestje. Witske vindt het niet zo leuk denken we, want de sneeuw blijft onder haar hoeven hangen en ze loopt wat wankeling door haar weitje.
Eindelijk ging het rond 27 januari dooien en verdween de sneeuw langzaam uit het straatbeeld. We lieten Witske even in het rij-weitje spelen, en ze moest natuurlijk meteen even indruk maken op de ezel en het paard van de buren. Snuivend galoppeerde ze door het weitje. Je kon merken dat ze in haar sas was nu ze zich even mocht uitleven. Rakelings kwam ze langs mij gelopen om dan even verder rechtsomkeer te maken. Daarna ging ze even kennismaken met de buren !
Zo, als de winter nu zachtjes aan voorbij trekt, zijn wij klaar om aan het menseizoen te beginnen. Hopelijk gaat dit jaar de Valentijnstocht van het APZ wel door ! Vorig jaar werd die afgelast door de sneeuw en de vorst.
Maar dat was toch even een verkeerde inschatting ! De winter was nog lang niet voorbij. De Valentijnstocht van het APZ ging wel door maar door de koude, de temperatuur lag rond het vriespunt, en door de wind leek het wel -10°C, reden er maar 3 deelnemers mee. Natuurlijk Flor en Lilianne en Jan Vervloet die op het laatste moment toch nog een groom gevonden had die de koude wilde trotseren en ikzelf met groom Lien. Door de koude hebben we de tocht wel even een stukje ingekort, we vonden 20 km lang genoeg. Daarna was het nog even gezellig iets warms drinken in de vrachtwagen bij Flor en Lilianne met een lekkere Valentijnskoek.
De volgende menactiviteit werd de Drie Dorpen Route in Limburg. Deze tocht startte bij het vakantiepark Goolderheide in Bocholt en ging een groot gedeelte over de Equidrome, een stukje op de Limburgse Menroutekaart. De route was ons niet vreemd, maar het Limburgse landschap is zo mooi en zo goed voorzien voor de ruiter- en mensport dat het steeds weer fijn rijden is. Mijn vaste grooms lieten het deze keer afweten, maar gelukkig vond ik een Facebook kennis die wel mee naar De Drie Dorpen Route wilde. Het weer was nog steeds erg koud maar je merkte dat wij niet de enigen waren die stonden te popelen om tochtjes te rijden. Maar na de tocht was het toch fijn om in de gezellige bar van Goolderheide weer op temperatuur te komen.
Half maart zou het dan toch de Vaderdagtocht van het APZ zijn. We laadden de trailer al op zaterdag-middag en alles stond gereed om zondagmorgen naar Zandhoven te vertrekken. Maar zondagmorgen lag er een mooi dik sneeuwtapijt dat er van rijden met de koets geen sprake kon zijn. Dus de trailer werd maar weer afgeladen en we gingen even kijken in de tent bij het APZ of er nog deelnemers waren, en die waren er ! Er stonden nog meer auto’s geparkeerd bij het APZ. We hadden nog een gezellige klets in de (bijna) verwarmde tent met een verwarmend borreltje.
Zelfs op de Paastocht van Recrea-Men op 31 maart was het nog berekoud, wat een winter dit jaar ! Maar we konden echt niet meer wachten en reden de tocht mee. Recrea-Men had een prachtige route uitgezet, vertrek- en aankomst waren vanaf de parking bij bezoekerscentrum De Liereman in Oud Turnhout. Een prachtig gebied met de naam ; Landschap de Liereman, een 520 hectare groot natuurgebied, schijnbaar het oudste beschermde natuurgebied van België. Het domein is toegankelijk met de koets, een aanrader ! Onderweg kom je nog een menvriendelijke manege tegen De Laks Stables, van Maikel De Laat, zelf ook nog een wedstrijdmenner geweest. Wij genoten ondanks de koude weer met volle teugen van onze tocht. Achteraf was het weer even opwarmen in de cafetaria van het bezoekerscentrum.
In april hield het APZ dan maar een extra mentocht want 3 deelnemers bij de Valentijnstocht, een afgelaste Vaderdagtocht en een door omstandigheden niet georganiseerde Paastocht dat was geen echt goed begin. Daarom werd de april koetsentocht georganiseerd. Het werd een traditionele tocht met de wegbewijzering op een instructieblad met bolletje-pijl systeem. Zo heeft de groom ook wat te doen onderweg. Ik vroeg Stef en Hilde mee op deze rit, een kennis uit het dorp met zijn vriendin. Het feit dat we elkaar al even niet gezien hadden bemoeilijkte de tocht, we waren zo aan het kletsen dat we vergaten naar de instructies op het blad te kijken. En tot drie keer zijn we dus onze weg kwijt geweest en moesten we weer terug tot we ergens op een herkenbaar punt waren om zo weer opnieuw de route te volgen. Maar we hadden wel plezier en het weer werd zachter zelfs een mager zonnetje tegen het einde van de middag.
Via het Paard & Rijtuig magazine had ik nog een uitnodiging om een Bed & Breakfast met paardenverblijf uit te testen en er een artikel over te maken. Ingrid en Evi hadden andere dingen te doen maar Lien vond het wel leuk om met haar papa een nachtje te gaan logeren op Sport- en Dressuurstal Molenzicht met B&B in Denderwindeke. Een manege en B&B in een gerestaureerde langgevelboerderij gelegen in de groene gordel van de Dendervallei op de rand van het Pajottenland. Een prachtig gebied met kastelen en eeuwenoude kapelletjeswegen, een prachtig landelijk gebied. Eigenlijk hoort dit stukje niet hier thuis want de omgeving was te heuvelachtig voor ons Witske. Dus we gingen zonder koets maar Johan van de manege had zijn vriend Jan Van Den Steen uitgenodigd met zijn tweespan pony’s om ons met de koets de omgeving te laten zien. We reden een prachtige tocht van wel 38km. Een aanrader om ook eens een weekendje op stap te gaan met paard en koets.
In mei organiseerde Recrea-Men de Koperteuttocht in het Nederlandse Luyksgestel, eigenlijk een tocht die al jaren op het programma staat maar waar ik nog nooit had deelgenomen. Dus even een extra inspanning om deze tocht mee te rijden. Door de twee vaste groompjes waren weer niet beschikbaar, maar een bevriend menner Jean Paul vond het wel leuk om deze tocht mee te rijden. En we maakten er weer een gezellige middag van. Het was een grensoverschreidende tocht want we zagen verschillende grensovergangen. Verschillende keren zaten we op grondgebied van Lommel om dan weer terug naar Nederland te gaan. Een prachtige omgeving en een tocht die je zeker eens moet meerijden ! Dat bleek ook wel uit het aantal deelnemers, er waren er meer dan 70 deelnemende koetsen.
In juni organiseerde Recrea-Men weer de Keizer Karel Tocht. De twee dochters moesten leren voor de examen, dus vond ik kennis Ferrie als vrijwilliger om mee te gaan als groom. Het was traditiegetrouw weer verzamelen op de LRV terreinen aan de Boekweitbaan in Kasterlee. De omgeving kennen we ondertussen bijna als onze broekzak, maar wat is het daar mooi. Dat missen we wel in de buurt van Viersel en Zandhoven. Wij zijn al bijna 6 tot 7 km onderweg voordat we aan een bebosd gebied zijn. En binnenkort gaat de brug van Viersel nog bijna voor een jaar dicht. Ook daar gaan ze een nieuwe brug bouwen over het Albertkanaal . Dus kunnen we niet meer weg zonder trailer. Maar dan rijden we maar een keer extra naar de omgeving van Kasterlee om een eigen Keizer Karel tocht te rijden. Witske deed het weer prima en wij hadden weer een prachtige mendag !
Na een welverdiende vakantie voor Witske en onszelf werd het in augustus weer tijd om in actie te komen. We waren ingeschreven op de TREK. Een jaarlijkse bijeenkomst van trekruiters en menners. Drie dagen kamperen met het tentje tussen de paarden en overdag tochten maken en ’s avonds verbroederen met die andere hobbygenoten. Evi had als ruiter dit evenement al enkele keren meegemaakt, maar dit jaar besloten we om met de koets deel te nemen omdat het de provincie Antwerpen was die dit jaar de TREK herbergde. We vertrokken op vrijdag naar kampterrein Esberg in Merksplas. Het tentje werd opgezet en Witske kwam in een paddock te staan. Op zaterdag reden we een tocht van 30 km al was het vertrek niet zonder problemen. En met problemen bedoel ik dan ons wit beest Witske : stilstaan en niet meer willen vertrekken, steigeren en omvallen, op haar tong bijten dat het bloed uit haar mond sijpelde, tot ze een kwartier later eindelijk gekalmeerd was en naar de leidsels begon te luisteren. De rest van het weekend was ze zo lief als een lammetje, maar dat vertrek had haar even een stressmoment bezorgd. Maar door zelf rustig te blijven en vol te houden werd het nog een leuk weekend, al had groom Evi daar meer moeite mee. Ook op zondag maakten we nog een tochtje maar gingen na de grote barbecue ’s middags weer naar huis. Misschien toch wel voor herhaling vatbaar !
Klik hier op het deel dat je wil lezen !
Voor nog meer foto's over Witske kan je op de volgende link klikken !!! www.esnips.com/web/2007WitskeinViersel
Klik hier voor de Blog : onderhoudsboekje van Witske
TERUG NAAR : ABOUT WILLO
|