|
   
En het verhaal gaat nog steeds verder !
Een paar dagen geleden toen het nog een -5°C vroor kwam er mist opzetten. Deze mist liet de hele omgeving prachtig wit bevriezen. Het landschap zag er prachtig uit, zelfs mooier dan na een sneeuwbui. Natuurlijk moest ik er een paar foto's van maken.
 
 
Omdat onze weitjes niet zo groot zijn moeten we eigenlijk elke week de mestballen uit de wei scheppen. Maar omdat dat niet het leukste werk is wordt dat wel eens overgeslagen. Nu was het wel een maand of langer niet gebeurd. En dat hebben we geweten. Twee dagen, telkens 3 uur hebben we staan scheppen. Evi en Lien hebben goed meegeholpen. Maar ik wist niet dat 1 pony zoveel drollen kon leggen ! Dus vanaf nu wordt er wekelijks geschept.
Bij het mennen laat ik ook de kinderen af en toe eens proeven van het gevoel om een pony aan de leidsels te sturen. Ze vinden het beide leuk om te doen. Ze moeten nog wel wat wachten tot ze oud genoeg zijn om op straat te mogen mennen, maar op prive-terrein mogen ze al eens oefenen. Evi mocht in de (doodlopende) straat al eens proberen. Natuurlijk probeer ik haar de Achenbach stijl bij te brengen. Dat is nog steeds de beste manier om op de openbare weg te rijden. Kijk maar even op de foto's hoe ze het doet !
 
Vanmiddag gaan we naar de Kerstjumping in Mechelen. Daar gaan ze vanmiddag trainen, of de eerste manche rijden voor het wereldkampioenschap vierspanmennen. Even kijken wat we nog bij kunnen leren !
Het werd een spannende wedstrijd in Mechelen en de volgende dag ook ! Het werd twee keer de Zweed , Tomas Eriksson, die de wedstrijd won. Ook de foto's vielen goed mee. Ergens op de site kan je foto's vinden van de twee dagen Vierspanwedstrijd in Mechelen ! En mijn artikel voor Paard & Rijtuig werd gepubliseerd. Als een heel tevreden reporter sloot ik 2007 af ! Op naar een volgend menjaar !
Ondertussen zijn we al weer een paar maanden verder. Ik hoorde mijn vrouwtje Ingrid nog klagen dat het mennen zo'n dure sport was. Ik had genoeg argumenten om het tegendeel te bewijzen. Totdat we wat meer wilden doen dan alleen maar rond de kerktoren van Viersel rijden. Van een kennis kon ik een mentrailer kopen. Een mooie trailer voor 2 paarden en een koets. Het ideale transportmiddel voor onze hobby. Echter onze auto kon die geladen trailer niet trekken. En onze auto was toch wel aan vervanging toe ????? Dat maakte ik mezelf tenminste wijs. Ondertussen staat er een mooie jeep voor de deur, en vorige week zijn we ook de mentrailer gaan halen. Met de nieuwe auto en de trailer moest meteen weer naar de Technische Kontrole gegaan worden. Met de nodige spanningen reden we er naartoe, maar alles was in orde, de papieren, de techniek, de nummerplaten en de verzekering. Dus we kunnen op stap met Witske en de koets. Afgelopen weekend werd de mentrailer helemaal schoon gespoten en gepoetst van binnen en buiten. Ook de rijplaten werden op maat van onze koets gezet. Na een weekendje knutselen is alles nu gereed om de eerste tocht op verplaatsing te gaan meedoen ! Misschien komend weekend.
 
Toen ik nog wat langer naar de foto's aan het kijken was kreeg ik het idee om bij de reklame van Paard & Rijtuig ook wat reklame voor mezelf te maken. Dus binnenkort moet er ook nog in grote letters de naam van deze website op de mentrailer prijken. Ik zal eens werk maken om wat plakletters te bestellen. Als het zover is zet ik wel weer enkele fotootjes op de site !
Ondertussen hebben we al 2 tochten gemaakt waar we met de trailer en de Kia naar toe zijn geweest. Het rijden ging perfect, de auto heeft geen moeite met het sleepgewicht. Zelfs het achteruit rijden valt reuze mee, waarschijnlijk omdat de wielen van de trailer zo ver naar achter staan. Dat maakt het manouvreren wel makkelijker. De auto heeft ondertussen een Bull-bar gekregen. Wel stoer, maar je moet er van houden. Witske voelt zich ook al thuis in haar trailer ! Al moet ik zeggen dat ze afgelopen zondag niet echt de trailer in wilde gaan. Na wat aandringen en een gebiedende stem lukte het toch.
 
 
De foto's hierboven werden gemaakt toen we naar de Recrea-Men tocht in Tienen gingen, de Suikertocht ! Een prachtige tocht in het glooiende Hageland, tussen de fruitboomgaarden. Witske gaat ondertussen de trailer op en af of ze nooit iets anders gedaan heeft.
29 juni lazen we ergens dat er een koetsentocht georganiseerd werd door de Lucky Farm, een paardenmelkerij in de buurt van Meerhout. Dat was ook niet zover weg dus laat ons nog maar eens een tochtje meerijden. Witske en de koets werden weer op de trailer geladen en we een leuke tocht.
 
Het volgende avontuur met Witske werd de tocht van Zonhoven op 24 augustus. Daar hebben ze een prachtig natuurdomein "De Teut" waar de tocht doorheen ging. Op zo'n momenten is het echt genieten op de koets ! We kregen steeds meer ervaring in het mennen, en we voelden ons steeds meer op ons gemak. Een prachtige hobby dat mennen, en steeds lekker buiten zijn. We reden de tocht van Zonhoven, ook het mulle zand en de flinke hellingen werden door Witske zonder probleem genomen. Even was het spannend toen een pas op een helling was verzakt en het spoor iets smaller was dan de koets. Maar we kwamen er zonder problemen overheen. Witske kreeg ook een vliegendeken, en dat helpt perfect tegen vliegend ongedierte !
 
Recrea-Men organiseerde in september haar eerste tocht doorheen Antwerpen. Na enkele jaren een tocht door Brussel georganiseerd te hebben was het nu de beurt aan Antwerpen. En daar mochten wij natuurlijk niet op ontbreken. Witske werd in de trailer geladen om naar Antwerpen te rijden. Witske vindt het niet fijn om in colonne te rijden. Ik had de striemen in mijn handen staan 's avonds. Maar we hebben de hele tocht meegereden ! Zelfs met een vastgelopen wiel. Maar dat verhaal kon je verder in de Paard & Rijtuig lezen ! Het verhaal van deze tocht eindigde gelukkig goed. Al was het niet makkelijk om zonder remmen door de stad te rijden alleen maar remmen op haar mond en met de stem.
 
Enkele leuke beelden vanuit de stad Antwerpen. Ingrid heeft de foto's gemaakt want ik had het veel te druk met de leidsels van Witske ! Die laatste foto heeft Ingrid gemaakt terwijl zij op de trap stond naar het wandelterras langs de kaai.
26 tot en met 28 september gingen we op Goolderheide in de Limburg logeren. Op vakantiepark Goolderheide hebben ze ook paardenstallen en zijn ze zeer paardvriendelijk ingericht. Dus ook Witske en de koets gingen mee op weekend. We sliepen in een trekkershut, maar de maaltijden en het vertier deden we in het gezellige restaurant van het park. Het vakantiepark ligt ook juist naast de mooie ruiter- en menroutes die je in Limburg kan vinden. Elke dag reden we een 25 km over deze netjes bepijlde routes. Het werkt net als een fietsknooppuntenkaart. Je stippelt eerst je route uit met de knooppunten, en dan kan je eraan beginnen door de pijlen te volgen. Het was prachtig weer en we genoten weer met volle teugen van deze familieuitstap een heel weekend lang.
 
 
Omdat we nu een mentrailer hebben en een auto die alles kan trekken, kunnen we ook aan heel wat activiteiten deelnemen. Het mennen wordt steeds leuker. Het gaat ook steeds beter. Het vertrouwen in Witske groeit en ze is ook steeds vriendelijker en gehoorzamer. Zo gingen we in oktober zelfs een keer meerijden met een oefenmarathon. Ingrid vindt recreatief rijden te soft, maar een marathon zag ze wel zitten. Ze groomde als een volwaardige groom. Wij moeten leren om nog wat zachter te praten, want Witske hoort alles en reageert er op. Tussen de kegeltjes toen Ingrid zei dat we naar rechts moesten, deed Witske dat meteen, in plaats van te wachten op mijn hulpen. Met gevolg dat er geen balletje rolde, maar de hele kegel in de lucht vloog. Maar we leren bij ! Het was wel een middag met spanning en veel plezier !!!
Voor deze foto's moest ik beroep doen op mijn broer, want ook Ingrid had er nu geen tijd voor . Je kon merken dat Witske dit al eerder gedaan had. Zodra ze het fluitje hoorde van de hindernisrechter wanneer je de hindernis in kwam rijden ging ze in een verzameld galopje, attent wachtend op het commando waar ze naartoe moest. Zelf had ik de grootste moeite om de route te onthouden. Bij de laatste hindernis was het zelfs al rijdend zoeken waar die laatste poort stond, en dat kost extra tijd !
 
 
In Wiemesmeer hadden ze weer een leuk idee, een Jachthoornrally ! Om wat extra publiek te trekken werd dit spel georganiseerd. Zoals ik in het vorige stukje reeds vertelde, vind Ingrid alles leuk behalve gewoon meerijden. Maar een spelletje spelen op de koets leek haar ook wel wat ! We moesten 9 groepjes van jachthoornspelers op het gehoor zien te vinden in de bossen rond Wiemesmeer. Een tiende jachthoornspeler reed rond te paard. Telkens wanneer je een groepje gevonden had gevonden, kreeg je een stempeltje op je stempelkaart. Het ging gewoon op je eigen tempo doorheen de bossen waar er grote plassen zorgden voor de nodige modderspetters. Maar je mocht de 90 minuten speltijd NIET overschrijden ! Dus met 7 stempeltjes kwamen wij binnen de tijd over de finish ! De foto's zijn minder mooi, want we hadden het te druk met zelf te mennen.
 
November is de maand van de wijdingen. In Vlissegem - De Haan is er traditiegetrouw ook elk jaar weer een wijding met aansluitend een koetsentocht over het strand. Dat hadden we met ons Witske ook nog niet geprobeerd. We gingen er een volledig weekendje van maken, met logeren in de Kruishoeve in De Haan. Het is bijna een favoriete adresje bij onze vakanties in De Haan geworden. Nu weer voor een heerlijk verwenweekend met onze aanspanning erbij. Op zaterdag gingen we al vast Witske aan de buurt laten wennen, helaas troffen we het niet met het weer. Het was een grauwe grijze dag met veel regen. En dan is het probleem dat je zo afkoeld op de koets. Dus de tocht werd iets verkleind en we zochten na een bezoekje aan het bekende tramhuisje van De Haan weer de warmte en gezelligheid van de Kruishoeve op. Zondagmorgen zag het er beter uit ! Het was koud, maar droog, zo mocht het blijven. We vertrokken met 3 koetsen vanop de Kruishoeve naar de wijding, waar het al lekker druk was. We moesten 2 rondjes rijden rond de kerk. Witske vond het maar niets al dat volk en die drukte. Na gewijd te zijn wilde ze zelfs niet meer verder. Evi kreeg haar ook niet aan het lopen. Christiaan Beirens sprak haar toe en met tegenzin stapte ze toen weer verder.
Witske was blij dat de tocht begon na de wijding, dan kon ze eindelijk haar eigen tempo inzetten. We reden richting Wenduine om daar het strand op te gaan. Even het zware werk om over het strand naar de waterlijn te komen, maar ze deed het prima. Op het strand was ze even onwennig naar de golven, ze keek argwanend naar die witte schuimkoppen. Maar na even oefenen door enkele plassen wilde ze toch de waterlijn in. Weer een nieuwe ervaring met ons Witske ! Midden op het strand van De Haan gingen we weer de dijk op. Hier was het mulle strandzand te zwaar voor Witske, daarom maakten we de koets zo licht mogelijk door allemaal af te stappen. Ook ikzelf ging als menner met de leidsels in de hand ernaast lopen. We kregen de sympatie van de omstaanders, en een klein applausje. De volledige tocht hebben we niet gereden, want er was een stopplaats op de Kruishoeve waar wij logeerden. Daar hebben we Witske en de koets achtergelaten en zijn toen met de auto even ons ijsje gaan eten op een manege in Stalhill. Zo hadden wij toch fisiek de hele tocht meegedaan. Witske had de laatste 8 km mogen rusten. Anders had ze ook weer die 8 km terug naar de Kruishoeve moeten lopen. Na deze leuke dag werd het tijd om de koffers weer te pakken en richting huis te rijden.
 
 
Ik had al eerder gemeld dat ik wat reklame voor deze website op mijn mentrailer wilde zetten. Wel, ik heb ondertussen via internet letters besteld en ontvangen. Gisteren toen het even droog was heb ik ze samen met mijn jongste dochter Lien op de trailer geplakt. Ik moet toegeven dat ze wat groot uitgevallen zijn, want ergens komen met de trailer zonder herkend te worden, kan niet meer. Kijk maar even naar het resultaat !
 
28 december 2008 organiseerde het APZ weer hun jaarlijkse Kerststallentocht. Na de leuke ervaring van vorig jaar moesten we ook dit jaar weer deelnemen met ons Witske. Het werd een leuke tocht, wel bitter koud, maar de echte menners gaan toch gewoon door ! Ik vroeg Jos Van Berckelaer mee op de koets, hij had mij jaren voorheen steeds meegenomen als hij ging mennen en ik zelf nog geen aanspanning had. En ook voor de wijding in Millegem had hij mij zijn koets uitgeleend, zodat ik kon deelnemen met Haflinger Max, die ik ook weer van iemand anders kon lenen. dat was al weer in 2006. Maar nu stonden we met onze eigen aanspanning bij de kerststallen ! Op de foto's zie je de stop bij de kerststal in Massenhoven.
 
Zo werd ons menjaar 2008 afgesloten. We werden hoe langer hoe enthousiaster ! Op naar een volgend menjaar !!!
Het vervolg kan je lezen in DEEL 3
of klik hier op het deel dat je wil lezen !
Voor meer foto's over Witske kan je op de volgende link klikken !!! www.esnips.com/web/2007WitskeinViersel
Klik hier voor de Blog : onderhoudsboekje van Witske
TERUG NAAR : ABOUT WILLO
|